Możliwe i dopuszczalne są różne modele umów typu PPA, np. tzw. on-site (instalacja OZE producenta położona jest bezpośrednio przy instalacji odbiorczej odbiorcy, np. instalacja fotowoltaiczna na dachu fabryki), near site direct wire (instalacja OZE położona jest w niedalekim sąsiedztwie odbiorcy, a prąd jest przesyłany dedykowaną linią dystrybucyjną) czy klasyczne off site (wytwarzana energia elektryczna z instalacji OZE, przesyłana jest do odbiorcy za pośrednictwem linii przesyłowej/dystrybucyjnej operatora sieciowego).

Umowy off-site PPA, często występują w różnych wariantach jak multi-seller (kilku producentów OZE sprzedaje energię jednemu odbiorcy na podstawie jednego kontraktu) czy multi-buyer (sytuacja odwrotna, jeden producent energii sprzedaje energię w oparciu o jeden kontrakt zawarty z kilkoma odbiorcami).

Polskie prawo energetyczne nie zobowiązuje producentów energii ze źródeł odnawialnych do korzystania z sieci dystrybucyjnych czy przesyłowych operatorów, które znajdują się w pobliżu producenta lub jego klienta. Pewnym ograniczeniom podlegają jednak producenci energii z OZE otrzymujący wsparcie w ramach systemu akcyjnego lub w systemie zielonych certyfikatów.

Strony umowy PPA mogą ustalić, że wybudują odcinek „prywatnej” sieci, przez którą producent będzie zaopatrywał w prąd swojego odbiorcę (umowa PPA near-site, direct-wire). Możliwe jest tym samym przesyłanie energii bez korzystania z „publicznych” sieci. W tym przypadku strony umowy nie są, zgodnie z obowiązującymi przepisami, zobowiązane do uiszczania opłat przesyłowych. Korzystanie z modelu corporate PPA jest również możliwe w przypadku wykorzystania sieci dystrybucyjnych operatora.